Afgelopen week kreeg ik een paar keer de opbouwende kritiek dat ik in mijn foto's iets te weinig mensen laat zien. In de reeks stadslandschappen die ik tot nu toe heb gemaakt, staan inderdaad weinig mensen op. De beelden vindt men wel goed, maar door het gebrek aan personen in beeld vindt men het een saai, clean werk aan het worden. Er zou iets menselijks bij moeten ...
Tot op zekere hoogte kan ik wel instemmen met die kritiek. Maar eigenlijk staat en valt alles met wat je als fotograaf wil laten zien.
Bij bovenstaand beeld heb ik dus zitten wachten totdat er iemand er tussen de fietsen en de muur paseerde. Maar je kent dat hé ... niemand in de verste verte te zien. Tot ... er even een duif letterlijk door het beeld wandelde. Even dacht ik aan Henri Cartier-Bresson 's "le moment décisif" en drukte af ...
2 opmerkingen:
Als je er mensen bij wil (wil je dat wel echt?) dan kan je best op een zaterdagmiddag bij mooi weer de stad in gaan in plaats van een zondagochtend.
Je moet eens in de verste verte van deze foto kijken. Ik zie toch een mens hoor!!
Een reactie posten